[15] Sierpień 2020 był bardzo ciepły, z dużym opadem deszczu

Tegoroczny sierpień był znacznie cieplejszy niż przeciętnie, z wysoką sumą opadu.

Barometr średni miesięczny do poziomu morza sprowadzony wyniósł 1014,2 hPa, ciśnienie atmosferyczne było więc zbliżone do przeciętnego (nieco odeń niższe). Pod względem cyrkulacji atmosferycznej, miesiąc ten wyraźnie dzieli się na dwie części: pierwsze dwie dekady zdominowane przez układy wyżowe dające pogodę gorącą i suchą (z wyjątkiem dni 3-5), oraz trzecią, w której panowały niże nasuwające się zrazu z południa a później z zachodu, dające na początku aurę ciepłą z ulewnymi opadami o charakterze konwekcyjnym, po których nastąpiły dni coraz chłodniejsze, z deszczami typu frontalnego, ciągłego. Ciśnienie sięgnęło najwyżej dnia 7 (1024,1 hPa), najniżej spadło 27 (1004,6 hPa); ciśnienie nie osiągało więc wartości ani skrajnie wysokich ani takiż niskich, co przyczyniło się do ogólnie małych prędkości wiatru.

Średnia temperatura albo ciepłostan tegorocznego sierpnia to 20,7°C, czyli aż o 2,3°C powyżej średniej z okresu 1981-2010; był to czwarty z rzędu bardzo ciepły sierpień. Średnia Tmax wyniosła 26,1°C (+2,3 st. wobec przeciętnej), średnia Tmin 15,4°C (+2,4 st.). Na wysokie wartości temperatury sierpnia decydujący wpływ miał nieprzerwany okres pogody gorąco-upalnej, trwający w dniach 6-22.

Najcieplejszym dniem był 8, jego średni ciepłostan 25,6°C, najchłodniejsze zaś 26-27 (16,8°C). Maximum absolutne 32,9°C (dnia 22), minimum 11,5°C (26 nad ranem). O ile ta pierwsza wartość przewyższa normę (o 1,9 st.), o tyle ta druga jest rekordowo wysoka: w annałach stacji Okęcie nie udało mi się znaleźć wyższej/równej najniższej temperatury minimalnej dla któregokolwiek sierpnia. To charakterystyczne dla obecnego ocieplenia warszawskiego klimatu: temperatury minimalne coraz częściej długimi okresami „nie chcą” spadać do poziomów do jakich „powinny”, biorąc pod uwagę normy w tym zakresie obowiązujące jeszcze stosunkowo niedawno (do końca XX wieku).

Wilgotność względna średnia miesięczna – biorąc 100 za maximum, czyli zupełne nasycenie powietrza parą wodną – wyniosła 66,3%, była więc niższa od normalnej (1981-2010) o 6 punktów procentowych (pomimo wysokiej sumy opadu miesięcznego). Najwilgotniejszym dniem był 4 (średnia wilgotność 95,2%), najsuchszym 16 (43,3%). W aspekcie wilgotności, w miesiącu tym wyróżniają się wyraźnie dwa okresy: ogólnie bardzo suchy w dniach 6-22, oraz mocno wilgotny jaki po nim nastąpił w dniach 22-31. Dni odczuwalnie parnych było 4 (co nie odbiega istotnie od normy), jednak zwraca uwagę wyjątkowo parny i duszny dzień 22-ego (średnia temperatura punktu rosy aż 19,8 st.), w którym po silnym upale nastąpiła burza i ochłodzenie.

Stan nieba: dni całkiem/prawie bezchmurnych 6, pogodnych 11, umiarkowanie chmurnych 7, chmurnych 7, całkowicie zachmurzonych 0. Średnie zachmurzenie nieba wyniosło 51%, było więc nieco niższe od typowego (54%); usłonecznienie (229,0 godzin) zbliżone do normalnego. Bardzo słoneczne były dni 6-16; przeciwnie, ponure i deszczowe 26-31.

Suma opadu atmosferycznego (z deszczu) wyniosła 94,5 mm, to dużo, bo aż 150% przeciętnego z okresu 1981-2010. Dni z mierzalnym opadem (min. 0,1 mm) było 12, tyle co normalnie. Dni z burzą (grzmotami) były 2; to mało, bo przeciętnie jest ich 5. Zjawiskiem (przynajmniej na razie) niezwykłym była burza z potężnym szkwałem, jaka przeszła nad stolicą w dniu 30 w godzinach 8:30-9:00 wieczorem; porywy wiatru sięgały 95 km/h, a w ciągu 20 minut największej ulewy spadło 20-25 mm wody. Przez pół godziny wewnątrzchmurowe błyskawice były nieustanne, tworząc tzw. efekt stroboskopowy, o charakterze wręcz teatralnym. W mieście odnotowano szkody i utrudnienia w postaci połamanych konarów, czy zalanych ulic (np. Wisłostrady na jej północnym odcinku). Sprawcą był niż „Marlis”, który nadciągnął z południa.

Szereg razy w tym miesiącu media zapowiadały gradobicia, albo nawet informowały o nich. Ja jednak gradobicia w sierpniu w mojej okolicy nie odnotowałem.

Mimo wspomnianych wcześniej porywów podczas gwałtownej burzy, sierpień był w ogólności spokojny, gdy chodzi o wiatr. Jego średnia prędkość (10,1 km/h) była niższa od normalnej o 1,6 km/h. W dniach 1-17 dominowały wiatry z sektorów wschodnich, później z zachodnich, gdy panowanie nad pogodą w stolicy przejęły atlantyckie masy powietrza, niosące deszcze i ochłodzenie. Silnie wietrzny był dzień 27 (średnia prędkość wiatru 21,8 km/h).

Mgły i zamglenia (raczej poranne), prawie nieobecne w okresie 1-18 sierpnia, najpierw pojawiały się w dniach 19 i 23, a potem w ostatnich pięciu dniach miesiąca, gdy było u nas bardzo wilgotno. Sierpień zakończył się atmosferą wręcz jesienną.

Średni poziom wód wiślanych (punkt pomiarowy Bulwary o godz. 6:00) wyniósł 65 cm, był więc bardzo niski, co stanowi dowód, że intensywne opady w końcu miesiąca nie wystarczyły do istotnej poprawy sytuacji hydrologicznej w rejonie stolicy; można założyć, że spadek poziomu wód podziemnych (w perspektywie groźny dla naszego środowiska i rolnictwa) nie został powstrzymany. Nie należy zapominać, że przez większość miesiąca panowała dotkliwa posucha; przed jej dramatycznym pogłębieniem uratowały nas atlantyckie, wilgotne masy powietrza w ostatniej dekadzie miesiąca. Najwyższy stan wody (1 sierpnia) wyniósł zaledwie 104 cm, a najniższy (41 cm) w dniach 21-22.

Tegoroczny sierpień – w aspekcie termiczno-opadowym – jest dość podobny do sierpniów 2018, 1938, 1859, 1846.

VarsoviaKlimat.pl

*****

(Obliczenia parametrów meteorologicznych dokonane przez autora na jego odpowiedzialność na podstawie danych obserwacyjnych IMGW-PIB ze stacji meteorologicznej na lotnisku międzynarodowym Okęcie i innych źródeł, a także obserwacji własnych. Obliczone parametry mogą się różnić od wartości oficjalnie publikowanych przez IMGW-PIB).